Premsa

Toponimes bilingües de la CCLO : Restitutcion de l'estudi toponimic

En 2019, la CCLO (Comunautat de comunas de Lac-Ortès) qu'invitè las 61 municipalitats deu son territòri a installar ua senhaletica bilingua a las entradas de las lors comunas respectivas. 51 qu'an responut de òc.

Dens aqueth encastre, lo Congrès que miè un estudi toponimic entà indicar a la CCLO la forma occitana (bearnés) de las comunas pertocadas. Que trobaratz ací-devath la restitucion d'aqueth estudi.

Tà'n saber mei tà çò de l'accion de la CCLO

Abidos 🔊

Nom occitan : Avidòs 🔊

  • Prononciation locale : [abi'dɔs] 
  • Dénominations historiques : Avitos, Avitoss, Avezos, Avidoos, Bidos/Bydos, Abidos. 
  • Origine : Très probablement nom d'homme latin « Avitus » et suffixe aquitain « -ossum » : Domaine d'Avitus. 

⤷ Voir sur la carte

Abos 🔊

Nom occitan : Abòs 🔊

  • Prononciation locale : [a'bɔs] 
  • Dénominations historiques : Aboss, Avos, Abos en Vic-Bilh, Abossium, Aboos, Abos 
  • Origine : Peut-être cognomen latin « Avus » et suffixe aquitain « -ossum » 

⤷ Voir sur la carte

Argagnon 🔊

Nom occitan : Arganhon 🔊

  • Prononciation locale : [arga'ɲun] 
  • Dénominations historiques : Arganion, Argalhoo, Arguanhoo, Arganhoo, Argagnon, Argagnon-Marcerin, Argagnon 
  • Origine : Probablement nom d'homme latin « Arcanius » et suffixe « -onem » : Domaine d'Arcanius. 

⤷ Voir sur la carte

Arnos 🔊

Nom occitan : Arnós 🔊

  • Prononciation locale : [ar'nus] 
  • Dénominations historiques : Arnas 
  • Origine : Origine et signification obscures. 

⤷ Voir sur la carte

Arthez-de-Béarn 🔊

Nom occitan : Artés de Bearn 🔊

  • Prononciation locale : [ar'tes] 
  • Dénominations historiques : Artes, Artesium, Arthes, Arthees, Ercies, Erciel, Hereciel, Harciel, Arthes 
  • Origine : Très probablement d'un radical pré-indo-européen méditerranéen « arte » (= chêne vert, puis broussaille) et suffixe « -etz » à valeur collective : végétation de broussaille. 

⤷ Voir sur la carte

Artix 🔊

Nom occitan : Artics 🔊

  • Prononciation locale : [ar'tiks] 
  • Dénominations historiques : Artits, Artics, Artidz, Artitz, Arthitz, Artix 
  • Origine : Très probablement d'un radical pré-indo-européen méditerranéen « arte » (= chêne vert, puis broussaille) et suffixe « -itz » à valeur collective et locative : végétation de broussaille. 

⤷ Voir sur la carte

Baigts-de-Béarn 🔊

Nom occitan : Vaths 🔊

  • Prononciation locale : ['batj] 
  • Dénominations historiques : Baigs, Baigx, Bags, Bachs, Batz, Vagtz, Baitz, Baigts 
  • Origine : Certainement du gascon « vaths » (plur.) provenant soit de « valli » (=creux, enfoncement) soit de « vallum » (=palissade, retranchement). La signification « vallée(s) » semblerait à exclure. 

⤷ Voir sur la carte

Balansun 🔊

Nom occitan : Valensun 🔊

  • Prononciation locale : [balen'syn] 
  • Dénominations historiques : Balensun, Balensu, Valenssun, Valencin, Balanssun 
  • Origine : Certainement nom d'homme gascon (du latin « Valentius ») et suffixe « -un » (du latin « -unum »). 

⤷ Voir sur la carte

Bellocq 🔊

Nom occitan : Bèthlòc 🔊

  • Prononciation locale : [bɛj'lɔk] 
  • Dénominations historiques : Beitloc, Pulcher Locus, Begloc, Belloc, Betloc, Bellocq 
  • Origine : Certainement du gascon « beg », en orthographe active « bèth » (=beau) et « lòc » (=lieu) : beau lieu. 

⤷ Voir sur la carte

Biron 🔊

Nom occitan : Viron 🔊

  • Prononciation locale : [bi'run] 
  • Dénominations historiques : Biro, Viroo, Biroo, Biiron, Viron, Biron 
  • Origine : Peut-être du latin « villa » et suffixe « -onem » :  petit village, petite propriété rurale. 

⤷ Voir sur la carte

Bonnut 🔊

Nom occitan : Bonnut 🔊

  • Prononciation locale : [bun'nyt] 
  • Dénominations historiques : Bonut, de Bonuto, Bonuyt, Bonnut 
  • Origine : Très probablement du latin médieval « bonna / bonda » (=limite) et suffixe qualitatif « -ut ». Signification : limitrophe (plus satisfaisant que limité). 

⤷ Voir sur la carte

Boumourt 🔊

Nom occitan : Bomort 🔊

  • Prononciation locale : [bu'mur] 
  • Dénominations historiques : Bulmor, Bolmort, Bomort, Boeumort, Boumort, Boumourt 
  • Origine : Peut-être racines oronymiqués pré-indo-européennes. « *bul » et « *mour ». 

⤷ Voir sur la carte

Cardesse 🔊

Nom occitan : Cardessa 🔊

  • Prononciation locale : [kar'desœ] 
  • Dénominations historiques : Cardesses, Cardesa, Cardesse 
  • Origine : Très probablement du gascon « cardèra » et peut-être suffixe locatif collectif : lieu où il y a des chardons à foulon. 

⤷ Voir sur la carte

Casteide-Cami 🔊

Nom occitan : Castèida deu Camin 🔊

  • Prononciation locale : [kas'tɛjdœ 'du ka'min] 
  • Dénominations historiques : Castaede, Casteede deu Camii, Quastede, Castanhede deu Camii, Castanhede deu Cami, Castaeda, Castaede au Cami, Castaede-Camii, Casteide Camy 
  • Origine : Très certainement du latin « castaneum » (=châtaigner) et suffixe collectif végétal « -eta » : châtaigneraie. Et du gascon « camin » (=chemin) 

⤷ Voir sur la carte

Casteide-Candau 🔊

Nom occitan : Castèida e Candau 🔊

  • Prononciation locale : [kas'tɛjdœ 'e kan'daw] 
  • Dénominations historiques : Castaede-Candau, Castaeda-Candau, Castaeida-Saint-Sever, Casteide Candau 
  • Origine : Certainement du latin « castaneum » (=châtaigner) et suffixe collectif végétal « -eta » : châtaigneraie. Et du gascon « candau » (=versant) 

⤷ Voir sur la carte

Castétis 🔊

Nom occitan : Castethins 🔊

  • Prononciation locale : [kaste'tins] 
  • Dénominations historiques : Castetiis, Casteg-Tiis, Castethiis, Casteg-Thiis, Castetys, Castetins, Castetis 
  • Origine : Très probablement du gascon « casteg » (latin « castellum ») et « hins » (du latin « finis ») le château/bourg de la limite. 

⤷ Voir sur la carte

Castetner 🔊

Nom occitan : Castèthner 🔊

  • Prononciation locale : [kas'tɛn'ne] 
  • Dénominations historiques : Casteg ner, Castetne, Castegnee, Castetner 
  • Origine : Certainement du gascon « castèt » (=château) et « ner » (=noir). 

⤷ Voir sur la carte

Castillon d’Arthez 🔊

Nom occitan : Castilhon d’Artés 🔊

  • Prononciation locale : [kasti'ʎun] 
  • Dénominations historiques : Saint-Pierre de Castello, Castelhoo, Castillon en Sauvestre 
  • Origine : Certainement du latin « castellum » et suffixe diminutif « -ionem » : petit château. 

⤷ Voir sur la carte

Cescau 🔊

Nom occitan : Sescau 🔊

  • Prononciation locale : [ses'kaw] 
  • Dénominations historiques : Sescau, Sesquau, Cescau 
  • Origine : Certainement du latin médiéval « sesca » (=glaïeul des marais) et suffixe qualitatif latin « -alem ». 

⤷ Voir sur la carte

Cuqueron 🔊

Nom occitan : Cuqueron 🔊

  • Prononciation locale : [kyke'run] 
  • Dénominations historiques : Cucueoe, Cucuroo, Cuquroo, Cocuroo, Cocurour, Cuquerour, Coucuron, Cucuron 
  • Origine : Certainement de « kukuru ». Racine pré-indo-européenne « *kuk » avec allongement (=sommet arrondi). 

⤷ Voir sur la carte

Doazon 🔊

Nom occitan : Doason 🔊

  • Prononciation locale : [dua'zun] 
  • Dénominations historiques : Doasoo, Doason 
  • Origine : Certainement nom d'homme latin « Donatius » et suffixe « -onem » : Domaine de Donatius. 

⤷ Voir sur la carte

Hagetaubin 🔊

Nom occitan : Hagetaubin 🔊

  • Prononciation locale : [hajetaw'bin] 
  • Dénominations historiques : Faiet, Faiet qui est in Silvester, Fayet-Aubii, Fagetum Albinum, Haget Aubin 
  • Origine : Certainement du latin « fagut » (=hêtre) et suffixe collectif végétal « -etum » : forêt de hêtres. Et nom du ruisseau « l'Aubin ». 

⤷ Voir sur la carte

Laà-Mondrans 🔊

Nom occitan : Laà e Los Mondrans 🔊

  • Prononciation locale : ['la 'e 'lus mun'drans] 
  • Dénominations historiques :  
    • Lar, Laà 
    • Mondran, Mondran Susoo, Mondran Jusoo, Lous Mondrans, Les Mondrans.
  • Origine :
    • Laà : Très probablement, tire son nom du ruisseau le Lar/Laà venant lui-même d'un radical aquitain/basque « lar(re) » (=lande, pâturage). 
    • Mondrans : Peut-être de « mont » et « franc » (avec passage du f initial à h) 

⤷ Voir sur la carte

Labastide-Cézéracq 🔊

Nom occitan : Ceserac 🔊

  • Prononciation locale : [seze'rak] 
  • Dénominations historiques : Ceserag, Seserag, Cecerac, Lo vieler de Seserac, Secerac, La Bastide vialer de Ceserac, La Bastide Cezerac, La Bastide-Cézéracq 
  • Origine : Certainement de l'occitan « bastida » (=construction neuve). Nom d'habitant latin « Cæsar » ou «  Cæsarius » et suffixe gallo-romain « -acum » : domaine de César ou  Cæsarius. 

⤷ Voir sur la carte

Labastide-Monréjeau 🔊

Nom occitan : Lahòra 🔊

  • Prononciation locale : [la'hɔrœ] 
  • Dénominations historiques : Mont-Reyau, La Bastide de Mont-Reyau, La Bastide-Monreyau, Lahore, La Bastide-Monréjau 
  • Origine :  
    • Nom officiel : De l'occitan « bastida » (=construction neuve) et mont rejau (=mont royal) 
    • Nom populaire réel : du gascon « lahòra » (=là-bas, à l'écart, en dehors) 

⤷ Voir sur la carte

Labeyrie 🔊

Nom occitan : La Veiria 🔊

  • Prononciation locale : [labej'riœ] 
  • Dénominations historiques : La Beyria, Beyrie 
  • Origine : Certainement du latin « vitrina » (=atelier de verrerie) 

⤷ Voir sur la carte

Lacadée 🔊

Nom occitan : La Cadea 🔊

  • Prononciation locale : [laka'deœ] 
  • Dénominations historiques : La Cadeye, Lacadée 
  • Origine : Certainement du gascon « cade(n)a » (=chaîne) avec la signification particulière de « limite ». 

⤷ Voir sur la carte

Lacommande 🔊

Nom occitan : La Comanda 🔊

  • Prononciation locale : [la ku'mandœ] 
  • Dénominations historiques : Hospitalet de Faget et Domus Albertini, L'espitau d'Aubertii, La Commanderie d'Aubertin. 
  • Origine : Certainement du gascon « la comanda » : la commanderie. 

⤷ Voir sur la carte

Lacq-Audéjos 🔊

Nom occitan : Lac e Audejòs 🔊

  • Prononciation locale : ['lak 'e awde'jɔs] 
  • Dénominations historiques :  
    • Lag, Lac, Lacq 
    • Audeyos, Audejos 
  • Origine :  
    • Lacq : Probablement du latin « lacum » : pressoir, grange. 
    • Audéjos : Origine et signification obscures. 

⤷ Voir sur la carte

Lagor 🔊

Nom occitan : Lagòr 🔊

  • Prononciation locale : [la'gɔ] 
  • Dénominations historiques : Lagorr, Lagor, Laguor 
  • Origine : Peut-être du basque/aquitain : « lar(re) » (=lande montagneuse) et « gor(ri) » (=rouge, sec, aride). 

⤷ Voir sur la carte

Lahourcade 🔊

Nom occitan : La Horcada 🔊

  • Prononciation locale : [lahur'kadœ] 
  • Dénominations historiques : Lo Casteg et la Mote de Pardies, Lo Casteg de Pardies, Laforcade de Pardies, Laforcade deu Casterot de Pardies, Laforcada, Lafourcade, Lahorcade, Lafforcade, La Hourcade. 
  • Origine : Certainement du gascon « forcada/horcada » : la forêt de chênes. 

⤷ Voir sur la carte

Lanneplaà 🔊

Nom occitan : Lanaplan 🔊

  • Prononciation locale : ['lanœ'plan] 
  • Dénominations historiques : Lane-Pla, Lanne-Pla, Laneplan, Llane-Plaa, Lane-plaa, Lanaplaa, Lanaplan, Lanneplâa 
  • Origine : Certainement du gascon « lana » (=lande) et « plana » (=plane). 

⤷ Voir sur la carte

Loubieng 🔊

Nom occitan : Lobienh 🔊

  • Prononciation locale : [lu'bjeɲ] 
  • Dénominations historiques : Lobin, Lobiein, Lobihen, Lobiheng, Lobienh, Lovienh, Loubiein, Loubienh, Loubieng 
  • Origine : Certainement nom d'homme latin « Lupinus », diminutif de « Lupus », et suffixe gascon « -enh ». 

⤷ Voir sur la carte

Lucq-de-Béarn 🔊

Nom occitan : Luc de Bearn 🔊

  • Prononciation locale : ['lyk] 
  • Dénominations historiques : Villa de Luco, Villa quæ vocatur Luc, Sanctus-Vincentius de Sylva-Bona, Lucus, Sent-Bisentz de Luc, Luc, Lo mostier de Sent-Vinssentz de Luc 
  • Origine : Certainement du latin « lucum » : bois, forêt. 

⤷ Voir sur la carte

Maslacq 🔊

Nom occitan : Marslac 🔊

  • Prononciation locale : [mas'lak] 
  • Dénominations historiques : Marzlag, Marslag, Marslags, Mazlag, Maçlag, Maslac en Larbag, Maslac, Maslacq. 
  • Origine : Probablement nom d'homme latin « Marsulus » et suffixe gallo-romain « -acum » : domaine de Marsulus. 

⤷ Voir sur la carte

Mesplède 🔊

Nom occitan : Mespleda 🔊

  • Prononciation locale : [mes'pledœ] 
  • Dénominations historiques : Mespleda, Mesplède. 
  • Origine : Certainement du latin « mespilum » (=néflier) et suffixe collectif végétal « -etam » : forêt de néfliers. 

⤷ Voir sur la carte

Monein 🔊

Nom occitan : Monenh 🔊

  • Prononciation locale : [mu'neɲ] 
  • Dénominations historiques : Monesi, Moneng, Moneing, Monen, Munins, Monenh, Monenth, Monneinh, Mouneinh. 
  • Origine : Très probablement anthroponyme pyrénéen (d'origine basque) : « Muno » et suffixe « -enh ». 

⤷ Voir sur la carte

Mont-Arance-Gouze-Lendresse 🔊

Nom occitan : Lo Mont, Arança, Gosa e Lendreça 🔊

  • Prononciation locale : ['lu 'mun a'ransœ 'guzœ e len'dresœ] 
  • Dénominations historiques :  
    • Villa de Mont, Mont, Mon 
    • Aransse, Aransia, Aransa, Arance 
    • Goza, Goze, Gose, Guoze, Goose, Gouze 
    • Landresse, Landressa, Lendressa, Lendresse 
  • Origine :  
    • Mont : Certainement du gascon « mont ». Du latin « montem ». Même sens qu'en français. 
    • Arance : Deux possibilités : Du basque « arrantz » (=végétation d'épineux) ou « aran » (=vallée) et suffixe « -tze ». 
    • Gouze : Origine et signification obscures. 
    • Lendresse : Probablement de l'occitan « endreça » (latin « in-directum-ittiam) : direction, chemin, point de passage. 

⤷ Voir sur la carte

Mourenx 🔊

Nom occitan : Morencs 🔊

  • Prononciation locale : [mu'renks] 
  • Dénominations historiques : Morengs, Morenx, Morencx, Morenxs, Mourenx, Mourenx-Bourg et Mourenx-Ville-Nouvelle 
  • Origine : Peut-être radical oronymique pré-indo-européen « *mour » (=sommet arrondi) et suffixe pré-indo-européen «-encs ». 

⤷ Voir sur la carte

Noguères 🔊

Nom occitan : Noguèras 🔊

  • Prononciation locale : [nu'gɛrœs] 
  • Dénominations historiques : Nogueras, Nogeriæ, Nogueres 
  • Origine : Certainement du gascon « noguèras » : noiseraie. Du latin « nucem » (=noix) et suffixe collectif végétal « -aria ». 

⤷ Voir sur la carte

Orthez-Sainte-Suzanne 🔊

Nom occitan : Ortès e Senta Susana 🔊

  • Prononciation locale : [ɔr'tɛs e 'sentœ sy'zanœ] 
  • Dénominations historiques :
    • Ortesium, Ortez, Orthesium, Ortes, Ortais, Ortes, Hortes, Ourtes, Orthés 
    • Sancta Susanna de Larbaig, Sancta Susana, Senta Susane, Sente Suzane, Ste Suzanne. 
  • Origine :
    • Orthez : Origine et signification obscures. 
    • Sainte-Suzanne : « Suzanne », nom d'origine hébraïque d'une martyre chrétienne de Rome du 3e siècle (?). 

⤷ Voir sur la carte

Os-Marsillon 🔊

Nom occitan : Òs e Marcelhon 🔊

  • Prononciation locale : ['ɔs e marse'ʎun] 
  • Dénominations historiques :
    • Aosse, Ous, Dosse, Oos, Os 
    • Marcello, Marcelo, Marselhoo, Marcelhoo, Marcelhon, Marssalhoo, Marsselhon, Marseilhon, Marseillou, Marsillon  
  • Origine : ul>
  • Os : Probablement romanisation du basque « Altz » : aulne 
  • Marsillon : Certainement nom d'homme latin « Marcellius » et suffixe « -onem ». 

⤷ Voir sur la carte

Ozenx-Montestrucq 🔊

Nom occitan : Ausencs e Montestruc 🔊

  • Prononciation locale : [aw'zenks e 'muntes'tryk] 
  • Dénominations historiques :
    • Osenx, Ossenx, Ossencs, Osencx, Ozencxs, Oussenxs, Ossenxs, Ozenx
    • Montastruc, Montestrucq 
  • Origine :
    • Ozenx : Origine et signification obscures 
    • Certainement du gascon « mont » (=mont) et « astruc » (=bien situé, heureux) 

⤷ Voir sur la carte

Parbayse 🔊

Nom occitan : Partbaïsa 🔊

  • Prononciation locale : [parba'izœ] 
  • Dénominations historiques : Partbayse, Part-Baysa, Parbasa, Parbaïse, La Parbaise 
  • Origine : Certainement du gascon « part » (=côté), du latin « partem » (même sens) et nom de la rivière « Baïse » : du côté de la Baïse. 

⤷ Voir sur la carte

Pardies 🔊

Nom occitan : Pardias 🔊

  • Prononciation locale : [par'diœs] 
  • Dénominations historiques : Pardines, Pardinæ, Pardias, Lo Plaa de Pardies, Pardies. 
  • Origine : Certainement mot pyrénéen « pardinas » (du latin « parietinas ») : pâturage avec des murettes. 

⤷ Voir sur la carte

Puyoô 🔊

Nom occitan : Pujòu 🔊

  • Prononciation locale : [pu'jɔw] 
  • Dénominations historiques : Puiou, Poiou, Puyou, Puyôo 
  • Origine : Certainement du latin « podium » (=hauteur) et suffixe diminutif « -olum » : petite hauteur. 

⤷ Voir sur la carte

Ramous 🔊

Nom occitan : Ramós 🔊

  • Prononciation locale : [ra'mus] 
  • Dénominations historiques : Ramons, Arramos, Arremos, Aramos, Arramoos, Ramous 
  • Origine : Très probablement du latin « ramus » (=branche) et suffixe qualitatif « -osum » : (lieu) feuillu, ombragé, couvert. 

⤷ Voir sur la carte

Saint-Boès 🔊

Nom occitan : Semboès 🔊

  • Prononciation locale : [sem'bwɛs] 
  • Dénominations historiques : Sombois, Sombos, Sombus, Semboys, Somboes, Somboeys, Sent-Boes, Semboees, Senboes, Sent-Boees, Sanct-Boes, Saint-Bouès, Saint-Bois, St Boés. 
  • Origine : Peut-être anthroponyme basco-aquitain : « *Sembe » 

⤷ Voir sur la carte

Saint-Girons-en-Béarn 🔊

Nom occitan : Sent Guironç 🔊

  • Prononciation locale : ['sen gi'runs] 
  • Dénominations historiques : Sanctus Gerontius, Sent Girons, Sent Gerontz, Sanctz Guyrontz, Saint Guirons, St Girons. 
  • Origine : Certainement de « Sanctus Gerontius », martyr à Aire au 4e siècle. 

⤷ Voir sur la carte

Saint-Médard 🔊

Nom occitan : Sent Medard 🔊

  • Prononciation locale : ['sen me'dar] 
  • Dénominations historiques : Saint-Médard, St Médard 
  • Origine : De « Saint Médard », évêque de St-Quentin, mort vers 560. 

⤷ Voir sur la carte

Salles-Mongiscard 🔊

Nom occitan : Salas de Baura 🔊

  • Prononciation locale : ['salœs 'de 'bawrœ] 
  • Dénominations historiques : Burgus apud castellum Montem Giscardum, Salas, Monguiscart, Sales Monguisquart, Salas Monguiscart, Sales, Sales Monguiscart, Salles Mongiscar, Sales de Baure 
  • Origine :  
    • Salles : Certainement du germanique « saal » (=château) 
    • Mongiscard : Certainement du latin « montem » (=mont) et « Guiscard », romanisation du nom d'homme germanique « Wisishart » (probablement un duc de Calabre) 

⤷ Voir sur la carte

Sallespisse 🔊

Nom occitan : Salas 🔊

  • Prononciation locale : ['salœs] 
  • Dénominations historiques : Salespisso, Salespisces, Salespisses, Salespissos, Sales, Sales-Pissos, Salespissoo, Salas-Pisso, Salas-et-Rontun, Salespis, Sales-Pisse, Salespisse. 
  • Origine :
    • Salles : Certainement du germanique « saal » (=château) 
    • Pisses : Peut-être nom d'homme latin « Piccius » (avec disparition d'un ancien suffixe « -os ») : domaine de Piccius ? 

⤷ Voir sur la carte

Sarpourenx 🔊

Nom occitan : Sarporencs 🔊

  • Prononciation locale : [sarpu'renks] 
  • Dénominations historiques : Sarporencx, Sarporencxs, Sarporenxs, Sarpourenx 
  • Origine : Très probablement du gascon « sarpoth » (=serpolet). Du latin « serpillum » et suffixe qualitatif « -enc » : (lande de) serpolet. 

⤷ Voir sur la carte

Sault-de-Navailles 🔊

Nom occitan : Saut de Navalhas 🔊

  • Prononciation locale : ['sawt 'de na'baʎœs] 
  • Dénominations historiques : Salt, Saltus, Saltus et Navalliæ, La vesiau de Saut, Las baronies de Navalhes e d'Essaut, Saut de Nabalhes, Saut et Nabalhes, Nostre Done de Bour nau de Saud, Sault de Navailles 
  • Origine :  
    • Saut : Certainement de l'ancien occitan « saut » (=forêt). Du latin « saltus ». 
    • Navailles : Certainement toponyme transporté de Navailles (canton de Thèze) 

⤷ Voir sur la carte

Sauvelade 🔊

Nom occitan : Seuvalada 🔊

  • Prononciation locale : ['sewbœ'ladœ] 
  • Dénominations historiques : Sylva lata, Silvalata, Selvalada, Seubalade, Ceubalade, Saubalade, Sauvelade 
  • Origine : Certainement du gascon « seuva » (=forêt) et « lada » (=étendue). Du latin « silva lata ». 

⤷ Voir sur la carte

Serres-Sainte-Marie 🔊

Nom occitan : Sèrra e Senta Maria 🔊

  • Prononciation locale : ['sɛrrœ e 'sentœ ma'riœ] 
  • Dénominations historiques : Serre, Serres, Sancta Maria de Serris, Lo priorat de Sente-Marie de Serres, Nostre-Done de Serres 
  • Origine : Certainement de l'occitan « sèrra » (=colline allongée) 

⤷ Voir sur la carte

Tarsacq 🔊

Nom occitan : Tarsac 🔊

  • Prononciation locale : [tar'sak] 
  • Dénominations historiques : Terçag, Tarsac, Terssac, Tarssac, Tersac 
  • Origine : Certainement nom d'homme latin « Tertius » et suffixe gallo-romain « -acum » : domaine de Tertius. 

⤷ Voir sur la carte

Urdès 🔊

Nom occitan : Urdès 🔊

  • Prononciation locale : [yr'dɛs] 
  • Dénominations historiques : Urdess, Urdeix, Urdez 
  • Origine : Probablement radical basco-aquitain « urd- » (=plateau, replat) et suffixe locatif « -ètz » : endroit où il y a un replat. 

⤷ Voir sur la carte

Viellenave-d’Arthez 🔊

Nom occitan : Vièlanava d’Artés 🔊

  • Prononciation locale : ['bjɛlœ'nabœ] 
  • Dénominations historiques : Biele nave, Biele Nabe, Vielnabe pres Cescau, Vielle Nave 
  • Origine : Certainement du gascon (béarnais) « vièla » (=ville) et « nava » (=neuve) 

⤷ Voir sur la carte

Vielleségure 🔊

Nom occitan : Vièlasegura 🔊

  • Prononciation locale : ['biɛlœ se'gyrœ] 
  • Dénominations historiques : Vielesegure, Viele-Segure, Bielasegura, Viellesegure 
  • Origine : Certainement du gascon « vièla » (=ville) et « segura » (=sûre, fortifiée) 

⤷ Voir sur la carte